“Schotland is een soort dromenland voor golfers: iedere rechtgeaarde golfer wil daar in zijn leven een keer (of meerdere keren) gespeeld hebben, en dan bij voorkeur op de meest interessante van die banen: de links banen. Nou, daar hebben we ons hart aan kunnen ophalen. Niet aan de oostkust, zoals tijdens de vorige golfreis met Rita, waar we diverse banen in de omgeving van Edinburgh langs de Firth of Forth bezochten (inclusief een bezoek aan The Open in St. Andrews), maar dit keer aan de westkust in de omgeving van Glasgow; om precies te zijn tussen Irvine en Troon, waar we verbleven in het uitstekende Gailes Hotel. Het weer liet ons gelukkig niet in de steek: nauwelijks regen, wisselend bewolkt en behoorlijk fris, maar uitstekend golfweer! En later in de week zelfs overwegend zonnig, maar altijd veel wind.
De eerste dag (maandag 13 juni) was een lange reisdag i.v.m. de enorme drukte op Schiphol en vertraging van het EasyJet toestel. Genoeg gelegenheid dus voor de negen deelnemers en pro Rita van Campen om met elkaar kennis te maken. Voor drie van hen was het een prettig weerzien na twee jaar Corona-stilte!
Voor de andere deelnemers was het de eerste keer dat ze met een dergelijke reis meegingen.
Het programma voor de speeldagen bestond uit praktijklessen in de ochtenduren, soms bij het hotel en soms bij de ontvangende club, en ’s middags werd daar dan een wedstrijd gespeeld in wisselende samenstelling en om praktische redenen in best-ball-vorm.
De eerste speeldag ( dinsdag 14 juni) bezochten we de Irvine Golf Club en de tweede speeldag (woensdag 15 juni) de Kilmarnock Golf Club, beiden indrukwekkend mooie en oude golfbanen!
De vermoeidheid begon al toe te slaan, dus de derde dag (donderdag 16 juni) was een geplande vrije dag, die door eenieder naar eigen inzicht kon worden ingevuld. De meerderheid bracht een bezoek aan de Royal Troon Golf Club, waar een normale sterveling zoveel geld voor een ronde moet neerleggen, dat je het wel uit je hoofd laat om daar te willen spelen (als het al zou lukken om daar te spelen)! Maar wel een genot om daar een keer te zijn geweest en wat hebbedingen te kopen!
Schrijver dezes, samen met twee andere deelnemers gaven de voorkeur aan een wandeling naar Irvine waar een bezoek werd gebracht aan een lokaal zeer bekende horeca-gelegenheid, genaamd GRO.
De vierde dag (vrijdag 17 juni) bleven we dichter bij huis en speelden we op een werkelijk schitterende links baan, genaamd Western Gailes. Mede door de strakke wind was dit een moeilijk te bespelen baan, waar dan ook vele ballen onvindbaar de struiken en het hoge gras in verdwenen.
De vijfde dag (zaterdag 18 juni) kwamen we op een totaal vernieuwde golfbaan terecht met een werkelijk prachtig vorm gegeven en ingericht clubhuis: Dundonald Links. Op deze baan waren uitgebreide oefenmogelijkheden die door Rita dan ook met dankbaarheid werden benut. De zeer hartelijke ontvangst en rondleiding waren opvallende extra’s bij deze half jaar oude golfclub.
De zesde dag (vijfde speeldag) op zondag 19 juni werd doorgebracht bij de buren van het hotel: (Glasgow) Gailes Links; waarschijnlijk de oudste club van de bezochte clubs, (est. 1787) en zeker niet de gemakkelijkste! De afsluitende ronde was een vossenjacht in best-ball-vorm, die niet door de twee vossen werd gewonnen!
Al met al was het uitermate plezierige, enerverende en vermoeiende week voor de deelnemers, die de professionele begeleiding en instructies van Rita als zeer prettig en leerzaam hebben ervaren. Met de ludieke prijsuitreikingen, ’s avonds tijdens het diner in het hotel, als gezellig hoogtepunt van de dag!
De terugreis op maandag 20 juni was, net als de heenreis, lang en vermoeiend en dreigde zelfs in een klein drama te eindigen omdat Jan en ik, als niet gevaccineerden, het land niet mochten verlaten. Ingrijpen van EasyJet voorkwam erger en als gevolg van vertraging van het vliegtuig, konden we toch nog gezamenlijk vertrekken.
Rita, bedankt voor alle goede zorgen en wellicht tot een volgende golfreis in samenwerking met Peter Diks van West Algarve Golf.
Ed Lensvelt