Wat een heerlijke week was het om met Rita en nog vier andere enthousiastelingen naar Spanje af te reizen. Terwijl in Nederland de natte-records werden gebroken liepen wij in onze polotjes van de driving range via het terras naar de tee-box waar nog even snel wat zonnebrand werd aangebracht. Met de aanwijzingen over de polsknik, de draai, de doorzwaai en het oplijnen vers in het geheugen sloegen we daar onze perfecte ballen. Soms tenminste. Gelukkig hebben we allemaal een verbazingwekkend goed geheugen voor juweeltjes van slagen.
Op onze reis van hole naar hole hadden we bijzondere ontmoetingen met koereigers en hoppen, en we werden begeleid door het geklepper van ooievaren die uit hun hoge nesten met verbazing over de golfbaan uitkeken.
En als we dan weer terug gingen naar het hotel, met heel erg veel rondjes-met-Rita over ontelbare rotondes, konden we ons verheugen op een heerlijk buffet. Daar filosofeerden we nog eens over onze ”doorbraak”, don’t know where don’t know when, maar eens… En intussen prezen we ons gelukkig als winnaar van de dag, met bijbehorend hoofddeksel. Thuisgekomen staat het water in de hal als gevolg van lekkage. Nou ja, na zo’n vakantie kun je dat wel hebben.