Om het golfseizoen energiek te beginnen en het voorjaar te versnellen gingen wij met Rita op deze Golfreis. Dat is uitstekend gelukt.
We verbleven in het Islantilla Golf Resort in Isla Christina-Huelva. Een mooie accomodatie waar 27 uitdagende holes omheen liggen. Daar zouden we drie dagen spelen en voorts zouden we nog de banen El Rompido Norte en Costa Esuri bezoeken.
De opbouw van het programma was, elke ochtend les en ‘s middags 18 holes lopen. Na drie dagen een dag vrij, waarbij verder in het programma alle ruimte was om ergens niet aan deel te nemen en je bijvoorbeeld te laten masseren in de wellnes van het Resort. Of je dag te beginnen met een baantje in het ruime binnenzwembad. De les begon om 9.30 uur, dus er was een strak programma. Schertsend had ik op mijn werk al gezegd dat ik op trainingskamp ging in plaats van op vakantie.
De groep bestond uit een bont gezelschap, in de slottoespraak als volgt samengevat: “Rita, hoe krijg je het toch voor elkaar om zo’n zootje ongeregeld bij elkaar te vinden”.
Tegelijkertijd was iedereen wel uiterst gedisciplineerd. Rita zorgde elke dag voor een verschillende flight indeling zodat je bijna met iedereen wel een keer had gelopen. De leeftijd liep uiteen van 42 tot 82 jaar en de handicaps van 12.2 tot 42. Ondanks deze verschillen in leeftijd en handicap kreeg iedereen toch veel persoonlijke aandacht! Er was veel humor en er is veel gelachen en soms nog gedanst!. Genoten hebben we ook op de 50e verjaardag van één van de groep, die door ons uitgebreid in het zonnetje is gezet.
De lessen ‘s morgens waren gevarieerd in opzet. Alles is aan bod gekomen en er werden putt- en chip wedstrijdjes gedaan, waardoor iedereen scherp bleef.
Fantastisch was ook de aansluiting van de oefeningen bij de praktijk. Uphill en downhill werden geoefend. Na de eerste dag was er de frustratie van de parasol bomen in de baan. Hoe omzeil je die? We oefenden de “push” om de bal laag onder de bomen door te krijgen. Een kick toen dat ook lukte de volgende dag. Islantilla had een dinerbuffet waar naar ieders gading wel wat te vinden was. Tot onze verrassing hadden we elke avond een kleine prijsuitreiking. Waarbij ook aanmoedigingsprijzen door iedereen in ontvangst konden worden genomen. Ook was er een wisseltrofee voor de winnaar van de dag. Deze prijs moest dan de volgende dag weer worden overgedragen. Letterlijk en figuurlijk, want hij bestond deze keer uit een baret, met een green als bovenkant, voorzien van vlag en bal. Sommigen wilden hem maar al te graag gauw overdragen want het hele restaurant genoot mee van onze prijsuitreikingen!
Op deze reis heb ik zelf mijn vertrouwen – als het om golfen gaat – weer teruggevonden. Verder is onze fysieke conditie heel erg op de proef gesteld, maar is het wel zo dat we het seizoen nu aankunnen en er nieuwe golfmaatjes bij hebben gevonden.
De organisatie was perfect. Dank je wel, Rita en ook dank aan West Algarve Golf.
Mac Vijn