Trefwoorden voor deze reis: koude, ijzige stormachtige wind, prachtige golfbanen, geen regen, ’s middags zon, vakkundige begeleiding en aangenaam gezelschap.
Twee echtparen (Hetty en Peter/Han en Milja) zijn onder leiding van Rita gedurende deze week naar een technisch hoger niveau gebracht. Hiervoor werd elke ochtend na de warming up een onderdeel van het golfspel onder de loep genomen en zo nodig aan de hand van de genomen opnames besproken. Daarna werd er, na een warm drankje, in verschillende combinaties in de ijzige wind afgeslagen.
De eerste baan waar we op speelden was Estoril daterend uit 1929 met een prachtig sfeervol clubhuis. Het hoogteverschil tussen de holes 16 en 17 waren zodanig, dat we in een luxueuze buggy met aanhanger voor de golfkarren, naar de afslagplaats van hole 17 werden getransporteerd. De damescombinatie kwam als beste uit de bus en werd ’s avonds bij het eten beloond met leuke prijsjes.
De tweede baan was Penha Longa Atlantico. Een prachtige baan met het bekende plaatje van het aquaduct bij hole 6. Op het terrein zelf zie je bovendien nog oude gebouwen en een kerkje. Dit keer kwamen Han en Milja met de minste aantal slagen binnen.
De derde baan was het vlak bij Cascais gelegen Quinta da Marinha. Een vrij vlakke baan met een startershuisje vol behangen met schildjes van golfbanen wereldwijd. Hole 13 bood zicht op de Atlantische Oceaan en de green van hole 14, een par 3 met de naam ravijn, werd alleen door Han in één slag bereikt. Ondanks deze mooie prestatie won de damescombinatie .
Op onze vrije dag gingen we met het treintje van Cascais naar Lissabon. Een prachtige rit met zicht op de Taag. In banketbakkerij National hebben we ons te goed gedaan aan de Portugese lekkernij: vers gebakken Pastel de Natas. Hetty en Peter waren nog niet eerder in Lissabon geweest en hebben gebruik gemaakt van de sightseeing bus. Rita, Han en Milja gingen zelf op pad. Hierbij maakten ze o.a. gebruik van de Elevador da Gloria om vanaf een hoger gelegen park te genieten van het uitzicht. Bij de ruïne van het Covento do Carmo was bij een opgraving een skelet zichtbaar geworden. En vergeet niet de straten met de in prachtige patronen gelegde keitjes.
Op de vierde baan Belas kwam de combinatie Hetty en Han met het minste aantal slagen binnen. Door een flink hoogte verschil op hole 14, een par 3, was het een uitdaging je bal direct op de green te laten landen.
Penha Longa stond voor de laatste speeldag op het programma en wel in de combinatie Penha Longa North, holes 19 t/m 27 en Atlantica, holes 1 t/m 9. De North lus was heel plezierig om te spelen, ook omdat de holes vrij beschut lagen. Dit keer werd er om de punten gespeeld. ’s Avonds bleek dat Milja met 1 slag verschil van Han gewonnen had.
De late terugvlucht op zondag bood ons de gelegenheid om per auto iets meer van de omgeving te gaan zien. Daarvoor hebben we ons met z’n 5-en in één auto geperst en zijn eerst naar Sintra gereden. Een mooi oud plaatsje met een voormalig koninklijk paleis, dat te bezichtigen is. We hebben ons vergaapt aan de prachtige vertrekken, plafondschilderingen en vernuftige tegeltableaus. Daarna verder gereden naar “het meest westelijke puntje van continentaal Europa”, Cabo da Roca, waar we bijna de zee in werden geblazen. In een klein restaurantje hebben we genoten van vers gevangen zeevis, die vakkundig gegrild was.
De terugvlucht was ook nog een hele belevenis. In Amsterdam kon alleen vanwege de harde W/WNW wind de Buitenveldertbaan voor zowel dalen als stijgen gebruikt worden. Er was op een gegeven moment zelfs sprake van 3 uur vertraging! Ineens mochten we toch 1 uur later vertrekken en na een prachtige daling met zicht op steden als Leiden, Haarlem, Edam, Marken en de Arena, wist de gezagvoerder het vliegtuig vlekkeloos aan de grond te zetten.
Resumerend kunnen we wel stellen dat we een fantastische week onder leiding van ons aller Rita hebben gehad, waar we veel geleerd, gespeeld en gezien hebben!
Hetty, Peter, Han en Milja